pagina 100
had veel meer willen bereiken op pagina 100
maar dat we op pagina 100 zitten zegt ook denk ik genoeg over hoeveel steun er is geweest. heel erg bedankt mensen.
Ongetwijfeld!
Nee, dat is niet zorgwekkend. Jaren afbouwen misschien wel, maar maanden toch zeker niet.
Van een medicijn afhankelijk worden is niet hetzelfde als een verslaving, dat mag duidelijk zijn. Een AIDS of diabetes patiënt is ook afhankelijk van zijn medicatie, maar dat maakt het ook nog niet tot een verslaving. Ik heb trouwens nergens gezegd dat je bij een k*tsituatie meer medicatie neemt, geen idee waar je dat haalt.Snap niet dat je er zo licht over denkt
Probleem met dit soort medicatie is, is dat als het werkt je erop gaat bouwen en afhankelijk word ervan.
Oftewel de verslaving komt opzetten, dan zeg je ook nog dat als je tijdens opbouwen een k*tsituatie tegen komt weer meer medicatie neemt.
Het zijn geen verslavende middelen.Lees eens wat je zelf zegt en beweer nu nog eens dat het geen verslavende middelen zijn
Dat is niet wat ik heb gezegd. Afbouwen bleek gewoon op dat moment niet de goeie oplossing, ik had een hogere dosis nodig om me goed te voelen. Dus hebben we de dosis verhoogt.
De bedoeling is om te kunnen leven zonder overdreven irrationele angsten, met of zonder medicatie. Bij voorkeur zonder medicatie. Echter, deze angstgevoelens treden in mijn geval het meeste op (of zijn het meest merkbaar) bij specifieke stress situaties. Het zijn die situaties waarin de medicatie zijn effect moet hebben, dus die situaties zijn zowat de maatstaf. Als ik met therapie er in slaag om dit soort stress zonder medicatie door te komen met mijn angst binnen de grenzen van het leefbare. En dat vergt inderdaad wat cycli van afbouwen, misschien terug opbouwen, weer afbouwen,... .
Ik snap wat je bedoelt, maar mijn nick heeft niets te maken met de rorschach test of zo, maar met watchmen:@Rorschach86
aah ik had je nickname nog niet opgemerkt, nu begrijp ik het een en ander
Inderdaad.Met je laatste alinea doel je op het vertrouwen dat een voorschrijvend arts moet hebben in het medicijn, angst zaaien met bijwerkingen werkt idd niet bevorderlijk voor een patient (ondanks dat we dat hier wel aan het doen zijn)
Tot hiertoe nog geen last gehad bij het afbouwen zelf, zal ook wel afhangen van product tot product.Succes met het afbouwen van je medicatie, schijnt moeilijk te zijn
Ik zal eens kijken wanneer het internet hier weer op kruissnelheid is. Al ben ik nu al sceptisch omdat het over een televisie uitzending gaat. Niet altijd de meest objectieve en betrouwbare bron.
Lol, idd. Voor een "goed werkende" placeboWat NewMe eigenlijk nodig heeft is een goed werkende placebo maar daar specifiek naar op zoek gaan werkt ook weer niet
Maar als je niet op je dokter kan vertrouwen wat betreft behandeling, op wie dan wel. Ik heb nu nog het "geluk" om als biochemicus af te studeren, dus ik heb nog enigszins de wetenschappelijke achtergrond om de literatuur door te pluizen. Maar dan nog, ik ben geen dokter, dus ik kan hier zelf moeilijk over oordelen. Dan blijft enkel de dokter nog over.No Offence maar een psychiater kan nog zoveel dingen voorschrijven als die wilt dat betekend niet dat iemand het nodig heeft
Van psychologen ben ik over het algemeen ook niet echt onder de indruk, en de psychiater is voor mij ook alleen iemand die ervaring heeft met dit soort medicatie en angststoornissen. Beter kan ik niet doen.
De vergelijking met diabetes is inderdaad overdreven. Ik kon niet zo meteen een mildere aandoening bedenken waarvoor je langdurig medicatie moet nemen
Hmm, je kan altijd voor een second opinion gaan als je niet zeker bent van je medicatie. Voor zover ik weet (voornamelijk van wat mijn eigen dokter mij vertelt) worden antidepressiva in hogere dosissen gegeven als het voor een angsstoornis gaat. Of het dan ook echt werkt hangt dan wat af van persoon tot persoon, en medicijn tot medicijn. Ik had vroeger vooral veel angst op school, universiteit wat minder. Maar de angst was daarom niet weg, bij de minste vorm van evaluatie (examens, opdrachten, practica) wakkerde de angst weer op. En als ik er nu over terugdenk, ik heb ook heel veel lessen gemist die eerste jaren unief. Voor mij helpt de medicatie zeker, en de angst is teruggedrongen tot een milde, niet al te abnormale sociale angst. Er is echter geen enkele garantie dat dit bij jou ook het geval zal zijn.
De medicatie maakt je rustiger (niet het goede woord).... meer 'at ease', waardoor je je kunt focussen op dingen die er echt toe doen.
+1
Lol, het duurde nu al lang genoeg om het door te lezen. Bovendien kwam deze raad enkele posts geleden nog eens (door Tuladis).
Ik heb denk ik ook vermeld dat mijn vertrouwen in dokters ook voorkomt uit noodzaak (wie kan je meer vertrouwen dan dokters?). Bovendien is het ook afhankelijk van dokter tot dokter, en mijn psychiater is iemand die mij vertrouwen inboezemt.
En hoe moet ik deze vraagtekens oplossen? Enige mogelijkheid die ik zie is mezelf inlezen. En ik weet genoeg van wetenschap om te weten dat dit makkelijk gezegd dan gedaan is. Dus zolang ik niet beter weet, is naar de dokter luisteren mijn beste optie.Haha ja 100 pagina's doornemen duurt wel ff
Ow, ik bedoel ook niet dat je geen vertrouwen moet hebben in je arts, dat zou belachelijk zijn, maar stel wel vraagtekens bij medicijnen.
Dat soort bizarre ervaringen heb ik niet gehad met mijn psychiater. Die zit helemaal niet overal wat achter te zoeken, hij stelt alleen vast dat ik een sociale fobie heb. De oorzaak daarvan zoeken is een werk van lange adem.Hmm, ik begrijp best dat je vertrouwen in een psychiater wil hebben.
Want ja zij zijn degene die jou kunnen helpen.
Helaas hebben ze maar beperkte tijd om diagnoses te stellen en vooral om de juiste handelingen daarbij te ontdekken.
Tijdens de opname had ik regelmatig gesprekken met psychiaters.
Eerlijk gezegd vond ik de meeste echt achterlijk als een achtereind van een varken
Zoeken naar dingen die er niet zijn, voorbeeld:
Vraag: Waarom neem je drinken mee naar de woonkamer.
Antwoord: Om te kunnen drinken.
Vraag: Kun je toch ook op je kamer laten staan.
Antwoord: Wie gaat er nou van kamer tot kamer lopen voor een slokje drinken.
Oordeel: Je kan leiden aan dwangneuroses.
Zelfde ging over het feit dat ik vaak een petje draag, ja ben vaak te lui om me haar te doen maar zij zien er meteen iets achter
Sorry hoor maar om zulke mensen zonder aannames volledig te vertrouwen, zo gek ben ik niet
