- Lid sinds
- 15 nov 2008
- Berichten
- 16.337
- Waardering
- 1.339
grootste probleem imo is z'n voeding, je kunt geen enkel fatsoenlijk schema goed volgen als je niet genoeg eet.
+1
Volg de onderstaande video samen om te zien hoe u onze site kunt installeren als een web-app op uw startscherm.
Notitie: Deze functie is mogelijk niet beschikbaar in sommige browsers.
grootste probleem imo is z'n voeding, je kunt geen enkel fatsoenlijk schema goed volgen als je niet genoeg eet.
Denk dat we inmiddels kunnen aannemen dat NewMe het (weer) heeft, opgegegeven.
Log is dood, jammer..

Vind je reactie wel een beetje jammer, slaat natuurlijk nergens op.
Ik heb het al vaak gezegd, zeg het weer, opgeven is geen optie. Zo kan ik niet leven met mezelf, dus ja.
Vind ik het moeilijk? ja!
vind ik het frustrerend dat het allemaal niet lukt? Ja!
begrijp ik jou reactie? Ja!
Wat je op de vorige pagina zei, klopt gewoon, maar het is niet een kwestie van de knoop doorhakken man. Ik was eergisteren bij mijn psycholoog en ik was erg geïrriteerd dat het eten bijv. niet lukt, terwijl ik het zo graag wil. Ik weet ook niet wat het is of waardoor het niet lukt. Tuurlijk is het een kwestie van luiheid, maar HOE kan luiheid overwinnen van het feit dat dit allemaal mij zo dwars zit en dat ik dit zo graag wil??
Het is niet dat ik hier nu 6 maanden of zo mee zit, nee het is al veel langer zoals je misschien weet, en ik heb nu met mijn psycholoog afgesproken dat we de reden erachter gaan zoeken. Ik ga nu stilstaan bij de gedachten die ik heb. Dus wat er daadwerkelijk door me heen gaat als ik weer zo'n moment heb van ''ik wil niet eten/kan niet eten/heb geen zin om te eten'' of wat dan ook.
Ben daar nu 2 dagen mee bezig en ik moet zeggen dat het goed werkt. Ik neem de tijd om die gedachten goed voor mezelf duidelijk te krijgen. eet al 2 dagen best goed en heb ook een keer getraind (gewoon licht, knie doet nog pijn).
Alleen ja, het is best frustrerend voor mij ook allemaal, omdat ik weet dat ik het zelf in de hand heb, maar op de een of andere manier het gevoel heb dat ik het helemaal niet in de hand heb.
Voor mij is het ook niet alleen voeding en training. Soms blokkeer ik echt omdat ik het gevoel heb dat ik zoveeeel moet doen. Studie neemt bijvoorbeeld echt super veel tijd in beslag, laat die tijd maar staan, de stress vind ik veel erger. Ik moet ernaast ook nog is hard gaan werken nu, anders kom ik in de problemen. Ik moet socializen (omdat ik dat zelf graag wil) enz. enz. vooral door werk en studie ben ik heel veel tijd en energie kwijt. maar ja tuurlijk mag dat geen excuus zijn en dat is het ook niet.
emotioneel gezien, dat gaat nog steeds goed gelukkig.
maar qua trainingen was ik niet echt tevreden moet ik zeggen en qua voeding al helemaal niet. gewicht wilde ook niet omhoog![]()
). okay, hier even een goed voorbeeld op wat er met me gebeurd op zo'n moment en de weg ernaartoe. Ik heb echt op zo'n moment geen controle meer over mezelf lijkt het. heb het in een spoiler gezet, want het is een lang verhaal, kan begrijpen als jullie het niet willen lezen. heb het ook soort van
voormezelf uiteen gezet, wat er nou precies fout gaat.
Gister was ik heel goed bezig, goed gegeten, gestudeerd. net als altijd was ik wel een beetje gestrest omdat ik vandaag naar de uni moest. echter las ik gisteravond in mijn rooster dat ik weer zo'n practicum had waarbij shirt uit moest (dit keer voor mensen die ik niet ken) en een enorme laag stress kwam over me heen. Op zo'n moment leg ik normaal alles neer en ga ik niks doen (door de stress). Ik besloot om dit niet te doen (omdat ik zo goed bezig was) en ik besloot om niet te gaan (faaal).
Maar goed, de dag wel door kunnen zetten zo, omdat ik geen stress meer had. Maar ik had vandaag nog een practicum, dus was nog steeds wel een beetje gestresst. paar keer dreigde de stress het te overwinnen, maar het lukt me om dat niet te laten gebeuren.
gister nacht heb ik erg naar gedroomd. Ging over de les die ik vandaag moest volgen (waardoor ik ook dus zelfs in mijn slaap stress had) en over mijn verleden (waar ik altijd erg verdrietig van word). Ik werd dus met een zeeeeer klote gevoel wakkeer. Serieus het gevoel dat ik moest huilen, super verdrietig en gestrest dus.
Toch opgestaan en ontbeten. vervolgens ging ik mijn haar doen. lukte niet, het bleef niet goed zitten, ik keek in de spiegel en voelde mezelf echt heel lelijk --> voelde me dus k*t, heel erg k*t. Ik ging toch door en probeerde haar goed te krijgen, maar 1 van de redenen dat mijn haar niet meer goed zit altijd is dat het door de stress en alles uitvalt en nu dus best is uitgedund in vergelijking met wat het was --> maakte dat ik me nog k*tter ging voelen.
Besloten om toch naar uni te gaan, maar had geen tijd meer om boterhammen te smeren voor op uni of om even te eten voordat ik wegging --> voelde me weer stukje k*tter, want zo zou ik weer voor lange tijd niks eten en inmiddels kan ik zeggen dat ik me behoorlijk gedeprimeerd voelde.
Toch doorgezet, ERG ONZEKER de deur uit, eenmaal buiten, klinkt raar maar het was mooi weer en dat maakte me NOG somberder. Ik heb gewoon hele nare herrineringen aan de zomer en zodra ik merk dat het warm is word ik angstig en bang en voel ik me automatisch somber.
Ik liep door, zag iedereen genieten van het weer, leuk tijd hebben, drukte, al die jonge mensen genoten --> deed me denken aan mijn verleden dat ik nooit heb genoten van de zomer en aan mijn toekomst dat de zomer dichterbij kwam en dat ik weer, WEER een k*t periode ging meemaken. Want eerlijk is eerlijk, als ik me nu al zo k*t voel, dan ga ik me echt over een maand niet anders gedragen.
Al bij al, dat was de druppel, het werd me teveel, die dingen en gedachten en alles, maar ben zwaar depri alsnog de tram ingestapt. Er zat ook nog een leuk meisje voor me, en zoals jullie weten zit dat me ook dwars, en kreeg ik het gevoel dat ik nooit met mijn situatie, met dit situatie, als ik niet eens naar een les durf te gaan, als ik bang ben voor de zomer, dat ik nooit zomaar aan een meisje zal raken die ik echt leuk vind.
de doorslag gaf de gedachte dat ik vastzit aan een zeer zware studie, die me op dit moment veel te veel tijd kost en stress geeft. optelsom: ik zal nooit in staat zijn om mijn dromen waar te maken. ik leef voor andere mensen (wat ook echt zo is).
nog een optelsom: halverwege terug gekeerd, niet naar de les gegaan, en met tranen op mijn bed gestort. en zo gaat het elke keer weer fout, na dit allemaal heb ik geen zin meer om iets te doen. ga ik niks doen. helemaal niks. ik moet zo nog afspraakjes maken voor mijn werk, daar heb ik dus nu echt de kracht en motivatie niet meer.
tja..het bovenstaande is misschien niet stoer, of misschien begrijpt niet iedereen dat bepaalde dingen mij zoveel kunnen doen en ik probeer niet zielig te doen of wat dan ook, ik had het nog nooit voor mezelf zo uiteengezet, maar nu moest het van de psycholoog, dus heb ik het meteen ook even hier gezet.

+1Eerlijk & confronterend - alleen al respect daarvoor.
Nou kan je wel de tips krijgen voor een weightgainer, maar dat lost de achterliggende problemen met eten niet op. Als je daarover eens wilt sparren dan zie ik je wel op MSN (avonduren).

2 stappen vooruit, eentje terug. Is niet erg, zolang je maar merkt dat je vooruit gaat.Allemaal heel erg bedankt voor jullie reacties, waardeer ik echt.
Als we het positief bekijken is het fijne van wat gisteren is gebeurd, dat ik nu het patroon voor mezelf voor het eerst op een rijtje heb gezet. Ik moest mezelf zien voor te bereiden op die situatie, als ware munitie hebben tegen die gedachten die me somber maken (positieve gedachten, die veel sterker zijn).
Ik ben dit weekend weer thuis en ik ga allerlei gerechten leren maken, en ga proberen dat door de weeks voor mezelf te maken. Ik moet heel veel variatie erin houden, want ik merk dat bepaalde voeding op een gegeven moment echt niet meer naar binnen kan bij mij.
Nou ja, ik ga het zo bekijken, ik heb weer wat geleerd van gister en vooral nu het mooi weer is buiten is dat voor mij een extra motivatie om gewoon even een sprint te trekken richting de zomer qua gewicht.

