XXL Nutrition

Weinig energie naar meer energie

Maakt geen fuk uit...straks ligt het toch aan de diëtist of aan de life coach. :D
 
Heb je überhaupt wel enige kennis van ADHD?
Het is een verzameling van symptomen met enorm veel comorbiditeit en een niet bestaande neurologische / neuropsychologische verklaringsbasis. Het is niet voor niks een classificerende gedragsdiagnose. We zitten vast in het stoornis denken. Wacht maar tot het paradigma weer wisselt.
 
Waar baseer je op dat het niet bestaand is?
Feiten. Onderzoek. Klinische blik. Expertise. Logisch nadenken.

Kijk, de afdeling ADHD stelt de diagnose wel hoor (gretig zelfs). En onder de bevolking is het ook algemeen geaccepteerd en zelfs gewild gedachtegoed. ADHD bestaat in die zin voorlopig nog wel (als classificatie / cultuur / ideologie).

Maar er is geen eenduidige neuropsychologische testbatterij voor. Veel te diffuus beeld. Laat staan een neurologische test. Teveel variatie.

Feitelijk is het niks anders dan een cluster van symptomen waarbij we hebben afgesproken dat dit binnen ADHD valt. Wat trouwens binnen de DSM-5 inmiddels ook weer binnen een spectrum valt: de ontwikkelingsstoornis. Classificeren is hier voldoende op basis van gedrag. Een goede onderzoeker vraagt nog naar de kindertijd en doet een hetero-anamnese. Maar dan ben je er al.

De comorbiditeit is 60 tot 100%.

Laat dit even op je inwerken.

60 tot 100% heeft andere diagnosen.
Een beetje kritische clinicus fronst dan de wenkbrauwen.

Klinische ervaring neigt meer naar de 100% trouwens. Ik moet de schone ADHD’er nog ontmoeten. Kijk dan denk ik ook, top, alles op orde, pas je leven aan, pil erin en gaan (overigens functioneert iedereen beter op methylfenidaat en sluit dit dus ook niks uit behalve of je verder kwetsbaar bent, dan kun je nog wel eens ontregelen dopaminerg).

Niet voor niets gaat het vaak samen met angstsyndromen, trauma, emotieregulatieproblemen etc. Dan is het de kip en het ei. ‘Mijn kind kan zich niet concentreren / is afgeleid’. No shit sherlock met dissociatieve beelden, onderdrukken van emoties, hyper alert zijn. En dan laat ik ons schoolsysteem zelf nog even liggen in de discussie en de pseudotherapeuten daar.

Maargoed. Ik staak mijn college want je kunt je afvragen wat ik nu aan het doen ben op een dbb. Maar het gaat mij aan het hart. De mens en zijn psyche. En onze cultuur (waar we stoornissen produceren bij de vleet).

Ik ben van de beweging die dan ook naar de cultuur kijkt. En geïnteresseerd is in de samenhang. Fan van een wat meer eclectische / psychodynamische blik.

Er komt een beweging van de DSM af (die is al gaande). En in die stroming zit ik.

Zo, nu gaan we sporten. Want dit kan nu natuurlijk weer pagina’s duren ; )
 
Feiten. Onderzoek. Klinische blik. Expertise. Logisch nadenken.

Kijk, de afdeling ADHD stelt de diagnose wel hoor (gretig zelfs). En onder de bevolking is het ook algemeen geaccepteerd en zelfs gewild gedachtegoed. ADHD bestaat in die zin voorlopig nog wel (als classificatie / cultuur / ideologie).

Maar er is geen eenduidige neuropsychologische testbatterij voor. Veel te diffuus beeld. Laat staan een neurologische test. Teveel variatie.

Feitelijk is het niks anders dan een cluster van symptomen waarbij we hebben afgesproken dat dit binnen ADHD valt. Wat trouwens binnen de DSM-5 inmiddels ook weer binnen een spectrum valt: de ontwikkelingsstoornis. Classificeren is hier voldoende op basis van gedrag. Een goede onderzoeker vraagt nog naar de kindertijd en doet een hetero-anamnese. Maar dan ben je er al.

De comorbiditeit is 60 tot 100%.

Laat dit even op je inwerken.

60 tot 100% heeft een andere diagnosen.
Een beetje kritische clinicus fronst dan de wenkbrauwen.

Klinische ervaring neigt meer naar de 100% trouwens. Ik moet de schone ADHD’er nog ontmoeten. Kijk dan denk ik ook, top, alles op orde, pas je leven aan, pil erin en gaan (overigens functioneert iedereen beter op methylfenidaat en sluit dit dus ook niks uit behalve of je verder kwetsbaar bent, dan kun je nog wel eens ontregelen dopaminerg).

Niet voor niets gaat het vaak samen met angstsyndromen, trauma, emotieregulatieproblemen etc. Dan is het de kip en het ei. ‘Mijn kind kan zich niet concentreren / is afgeleid’. No shit sherlock met dissociatieve beelden, onderdrukken van emoties, hyper alert zijn.

Maargoed. Ik staak mijn college want je kunt je afvragen wat ik nu aan het doen ben op een dbb. Maar het gaat mij aan het hart. De mens en zijn psyche. En onze cultuur (waar we stoornissen produceren bij de vleet).

Ik ben van de beweging die dan ook naar de cultuur kijkt. En geïnteresseerd is in de samenhang. Fan van een wat meer eclectische / psychodynamische blik.

Er komt een beweging van de DSM af (die is al gaande). En in die stroming zit ik.

Zo, nu gaan we sporten. Want dit kan nu natuurlijk weer pagina’s duren ; )

Je weet dat het brein van iemand met ADHD er letterlijk anders uit ziet en werkt dan het brein van iemand zonder ADHD..

Ik gok dat je dat niet wist..

Of valt dat ineens niet onder onderzoek?

"The ADHD brain is smaller than the non-ADHD brain and has fewer connections between different brain regions. Their brains do not have the neural organization to self-regulate and to stop automatic responses."
 
1-frontal-lobe-mri (1).jpg
 
Feiten. Onderzoek. Klinische blik. Expertise. Logisch nadenken.

Kijk, de afdeling ADHD stelt de diagnose wel hoor (gretig zelfs). En onder de bevolking is het ook algemeen geaccepteerd en zelfs gewild gedachtegoed. ADHD bestaat in die zin voorlopig nog wel (als classificatie / cultuur / ideologie).

Maar er is geen eenduidige neuropsychologische testbatterij voor. Veel te diffuus beeld. Laat staan een neurologische test. Teveel variatie.

Feitelijk is het niks anders dan een cluster van symptomen waarbij we hebben afgesproken dat dit binnen ADHD valt. Wat trouwens binnen de DSM-5 inmiddels ook weer binnen een spectrum valt: de ontwikkelingsstoornis. Classificeren is hier voldoende op basis van gedrag. Een goede onderzoeker vraagt nog naar de kindertijd en doet een hetero-anamnese. Maar dan ben je er al.

De comorbiditeit is 60 tot 100%.

Laat dit even op je inwerken.

60 tot 100% heeft andere diagnosen.
Een beetje kritische clinicus fronst dan de wenkbrauwen.

Klinische ervaring neigt meer naar de 100% trouwens. Ik moet de schone ADHD’er nog ontmoeten. Kijk dan denk ik ook, top, alles op orde, pas je leven aan, pil erin en gaan (overigens functioneert iedereen beter op methylfenidaat en sluit dit dus ook niks uit behalve of je verder kwetsbaar bent, dan kun je nog wel eens ontregelen dopaminerg).

Niet voor niets gaat het vaak samen met angstsyndromen, trauma, emotieregulatieproblemen etc. Dan is het de kip en het ei. ‘Mijn kind kan zich niet concentreren / is afgeleid’. No shit sherlock met dissociatieve beelden, onderdrukken van emoties, hyper alert zijn. En dan laat ik ons schoolsysteem zelf nog even liggen in de discussie en de pseudotherapeuten daar.

Maargoed. Ik staak mijn college want je kunt je afvragen wat ik nu aan het doen ben op een dbb. Maar het gaat mij aan het hart. De mens en zijn psyche. En onze cultuur (waar we stoornissen produceren bij de vleet).

Ik ben van de beweging die dan ook naar de cultuur kijkt. En geïnteresseerd is in de samenhang. Fan van een wat meer eclectische / psychodynamische blik.

Er komt een beweging van de DSM af (die is al gaande). En in die stroming zit ik.

Zo, nu gaan we sporten. Want dit kan nu natuurlijk weer pagina’s duren ; )
Het heeft veel raakvlakken met klimaatwetenschap.
 
Waarom scannen we dan iedereen niet gewoon. Dan kan je dus heel duidelijk bepalen of iemand wel of geen ADHD heeft, wel zo makkelijk.

Ja joh scan iedereen gewoon gelijk volledig met allerlei andere scans om kanker en andere zaken te vinden.

Betaal jij het? :roflol:
 
Het heeft veel raakvlakken met klimaatwetenschap.
Dat is het leuke van (academisch / kritisch) nadenken / ouder worden vind ik. En het fnuikende. Mijn opa had toch gelijk met zalig zijn die onwetend zijn. Mijn hoofd doet zo vaak zeer.

Je gaat langzaam inzien dat we echt in paradigma’s leven. Dat heel veel cultuur is.

En je komt terug op je keiharde stellingen.

Ik was ook zo’n lulletje van 25 met keiharde bewijzen. Onderzoek op de uni. Wij zijn ons brein. Etc.

God, 12 jaar later flink de oren gewassen door het leven en de tijd. En dan stel ik nog geen ruk voor in het geheel. Mooi man. Alles hangt zo complex samen.

Deze keer is de mens zijn religieuze drift aan het koppelen aan ‘de wetenschap’. Angst heeft een object nodig. De wetenschap. Lol. Hoe meer je je verdiept hoe minder je weet en hoe bescheidener je je gaat opstellen als je echte wetenschap bezigt.

Behalve die lui met winstbejag of een agenda. Het kan allemaal zo mooi zijn.
 
Dat is het leuke van (academisch / kritisch) nadenken / ouder worden vind ik. En het fnuikende. Mijn opa had toch gelijk met zalig zijn die onwetend zijn. Mijn hoofd doet zo vaak zeer.

Je gaat langzaam inzien dat we echt in paradigma’s leven. Dat heel veel cultuur is.

En je komt terug op je keiharde stellingen.

Ik was ook zo’n lulletje van 25 met keiharde bewijzen. Onderzoek op de uni. Wij zijn ons brein. Etc.

God, 12 jaar later flink de oren gewassen door het leven en de tijd. En dan stel ik nog geen ruk voor in het geheel. Mooi man. Alles hangt zo complex samen.

Deze keer is de mens zijn religieuze drift aan het koppelen aan ‘de wetenschap’. Angst heeft een object nodig. De wetenschap. Lol. Hoe meer je je verdiept hoe minder je weet en hoe bescheidener je je gaat opstellen als je echte wetenschap bezigt.

Behalve die lui met winstbejag of een agenda. Het kan allemaal zo mooi zijn.
Het probleem is dat heel veel takken van de wetenschap maar bar weinig met wetenschap te maken hebben. Ze willen dat alleen logischer wijs zelf niet toegeven.
 
Dat zal goedkoper zijn dan de tal van onderzoeken dan die nu keer op keer afgenomen moeten worden.

Tal van onderzoeken keer op keer?
Al zou dat zo zijn (is niet) dan is dat nog steeds veel goedkoper dan iedereen een hersenactiviteit scan te laten ondergaan :o
 
Tal van onderzoeken keer op keer?
Al zou dat zo zijn (is niet) dan is dat nog steeds veel goedkoper dan iedereen een hersenactiviteit scan te laten ondergaan :o
Ja tal van onderzoeken, ik ken verschillende ouders die jarenlang hun kinderen telkens weer door een andere instantie laten onderzoeken omdat ze niet willen stoppen voordat ze een diagnose hebben die ze aanstaat.

Zo’n scan zal dan goedkoper zijn.
 
Het geneuzel wie er ergens over gelijk heeft of niet, helpt TS weinig
 
Persoonlijk heb ik de meeste energie wanneer de niet leuke taken zijn afgerond en ik niks meer "moet". Ook sociale contacten vallen daaronder. Als ik een verplichte verjaardag of iets dergelijks heb voel ik mij al moe als ik er aan denk.
En hoe lekker ik mij voel nadat het voorbij is, onvoorstelbaar wat dat tussen de oren kan doen. Ook social media beperken helpt hierbij, ik app nog nauwelijks gewoon geen zin in het weer moeten antwoorden. Het klinkt onbenullig, maar ook die verwachting aan de andere kant geeft een bepaalde stress/verplichting en het is heerlijk dat gevoel niet te hebben. In de avonden, telefoon uit voel ik mij zoveel beter vergeleken de ochtend. Wellicht herkenbaar voor sommigen.
 
De comorbiditeit is 60 tot 100%.

Laat dit even op je inwerken.

60 tot 100% heeft andere diagnosen.
Een beetje kritische clinicus fronst dan de wenkbrauwen.
Bedoel je dat dit een gek percentage is specifiek binnen de psychiatrie of in het algemeen?
 
Terug
Naar boven