Heel lang niet meer gelogd. Even een update, maar helaas geen goed nieuws. Zoals jullie weten heb ik al ongeveer zo'n 6 jaar last van mijn knieën. Met name na periodes staan of lopen. Op het moment dat ik een tijd heb gestaan of gelopen (30min en langer) en ik maak daarna een squatbeweging, dan voelt het alsof er in beide knieën een mes in de knieschijf wordt gestoken. Hoe langer ik sta hoe erger.
1,5 jaar geleden ongeveer bij de sportarts geweest: Patellofemoraal pijnsyndroom, door verkeerd sporende knieschijf omdat ik proneer. Zooltjes voor gekregen. Merkte daarna wel dat mijn knieën in een betere positie kwamen te staan, maar daarna geen vermindering van de pijn. De sportarts gaf aan dat dat weken, maanden maar ook jaren kon duren, of misschien nooit minder zou worden. Destijds een MRI-scan gehad en daar was niks op te zien. MRI laat mild kraakbeenletsel niet zien, maar in elk geval was het dus ook geen erge beschadiging. Tijd lang gehoopt dat het met zooltjes toch wel minder zou gaan worden, maar helaas...
Laatst 20km gewandeld en daarna vocht in de knieën en zelfs de dag erna nog last. 2 mensen van 60 jaar liepen zonder problemen mee. Daar sta je dan als 31-jarige, amper bergafwaarts kunnen lopen omdat je nog geen 5 graden door je knieën kunt zonder dat het voelt alsof alles eraf scheurt. Dat was voor mij de druppel. Ik ben naar de huisarts gegaan en gevraagd of ik op het Maxima medisch centrum met de orthopeed een afspraak kon maken. Die kerel is echt een vakidioot gezien zijn kennis van het kniegewricht, dus die moest ik hebben.
Afgelopen maandag daar geweest. Eerst nog even röntgen gemaakt. Zijn oordeel was keihard: Het is idd patellofemoraal pijnsyndroom. Oorzaak: knieschijf is iets kleiner dan normaal, in combinatie met een meer dan normaal mobiel kniegewricht en pronerende enkels. Genetisch gewoon pech dus. Hij zei dat ik dit ook wel had gekregen als ik had gevoetbald, of iets anders had gedaan. Topsport helpt nooit zei hij, maar de krachtsport is niet de oorzaak van het probleem.
Wat ik eraan kan doen? Niks, pijnstillers en ontstekingsremmers op de momenten dat ik weet dat ik lang moet staan/lopen. Omdat hij dit soort gevallen kent gaf hij aan dat een operatie niks zal helpen en het alleen maar erger kan maken.
Zijn eindoordeel was dus keihard: ga er vanuit dat je dit je hele leven zo blijft houden, waarbij het langzaam erger kan worden en accepteren dat je dit hebt. Luisteren naar je lichaam en niet belasten wanneer je voelt dat het pijn doet.
Ik voel me er behoorlijk door verslagen, aangezien ik pas 31 ben. Als ik ergens op een concert heb gestaan kan ik niet eens meer normaal de trap af zonder dat het flink pijn doet. Na een avond bij iemand op een verjaardag staan is ook ellende. Even wat uren zonder pijn in de bergen wandelen op vakantie is er dus ook niet meer bij, of flink aan de pijnstillers van tevoren. Squatten gaat wat dat betreft nog beter dan lopen/staan, alleen voel ik wel dat ik gewoon niet te gek moet doen. 8'jes met 100kg draaien voelt nog wel prima. Gelukkig heb ik een zittend beroep, want met zitten heb ik helemaal geen last. Ook als ik 's morgens opsta nergens last van. Als ik een tijd heb gezeten kan ik zo 100 squats maken bij wijze van spreken, maar wanneer ik 30min heb gestaan voel ik het al flink door de knieën trekken bij één sissy squat.
Kortom: goed genaaid dus.