Beide artikelen gaan over de hormonale gevolgen van refeeds. Het mentale aspect staat daar los van, maar dat is uiteraard ook een voordeel. Net zoals het beter kunnen herstellen van een workout, zoals chrisk terecht aandraagt.
Maar over die hormonale gevolgen:
"When someone starts a diet, leptin may drop by 30-50% within about a week, obviously they haven’t lost that much of their body fat. After that rapid initial drop, drops in leptin are much slower scaling with body fat loss.
By the same token, with even short-term overfeeding, leptin can come up far more quickly than body fat is gained. This latter fact is part of the basic premise behind refeeding and cyclical dieting; short-term very high carbohydrate/caloric intakes can raise leptin without causing significant fat gain."
http://www.bodyrecomposition.com/fat-loss/the-hormones-of-bodyweight-regulation-leptin-part-2.html/"
Leptine daalt dus kennelijk met 30-50% per week, maar kan zich binnen 12 uur weer herstellen door veel carbs te eten. "Leptin levels in fasted subjects returned to baseline within 12 h of refeeding."
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9024254
In dat geval kun je dus refeeden en effectiever cutten binnen de tijd van een week. Stel dat je cut met een groot dagelijks tekort van 1000 kcal. Zelfs met een refeed kom je dan op een wekelijks flink tekort van pakweg 5500 kcal per week (ligt een beetje aan je refeed). Zonder refeed heb je dan een wekelijks tekort van 7000 kcal. Dat scheelt slechts 1500 kcal per week. Dat verschil is op zich al klein (en met een gemiddeld tekort van 500 kcal per dag nog veel kleiner),
maar daarnaast gaat je cut ook nog eens effectiever, blijft je kracht makkelijker op peil en is het makkelijker vol te houden. Daarom is het vrijwel altijd een goed idee om wekelijks een refeed te plannen.
Of zoiets wel of geen honger bestrijd, is voor mij irrelevant. Het ging mij voornamelijk om de gunstigere hormonale situatie.